UNË JAM, AJO QË JAM!

Unë jam, ajo që jam,
pavarësisht se fati,
shumë s’më ka dash, 
Në kohën më të vështirë,
kam bërë ballë çdo tallaz..

Unë jam, ajo që jam,
Gjak krejt i pastër
me rrjedh në deje,
S’më kap dot askush
për mëngë xhakete.

Unë jam, ajo që jam,
zoti me një dorë më hodhi,
me tjetrën me priti,
koha, rërë gishtash më rrodhi
dhe jeta shumë s’më ndriti.

Unë jam, ajo që jam,
krenare për emrin
që të parët më kanë vënë,
po pas krahëve asnjërin
nuk shajë e s’kam ndërmënd...

Unë jam, ajo që jam,
por më vjen keq
për këtë brez të ri,
Që nuk di ç’farë i pret
Dhe halli si do t’u vijë...

Unë jam, ajo që jam,
veç disa të paaftë,
mua s’më njollosin dot,
se gjakun tim e derdh
kurdoherë për këtë tokë...

Unë jam, ajo që jam,
Por mbi të gjitha,
Unë jam bija jote,
Moj shqipe përmbi mal,
Ku ti fluturon ndër mote...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari.
Tirane 23/04/2015