Fundi jetes prej nositi.

Me mungon ti daja ime,
Une ngushlloja veten sot,
Ndaj dhe zemra mu trondit.
Tek ai varre e shtrirur ne lote.

E perlotur lotet vale,
Rrjedhe koha ikin motet,
Je ne kujtesen time te gjalle,
Dhe pse jame dhimbja jote.

.Nuk e di a do te kesh ftohte,
Dielli qiellit do te iki.
E veshtire qenka kjo bote,
Fundi jetes prej nositi.

Plagen e zemre dua ta mbyll,
Si lendine mallit pasosur.
Dhimbje thelle mu ne zemer.
Me le pas te perlotur.

S'te kthej dot si dikur,
Por te sjell lule varrit heshtur.
Te ngrej uren per ate burre.
Te perqafohemi te gjalle e te vdekur.

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

 Tirane  20 /06 /2015