KËTË BOTË TË TRAZUAR, SI DO TA NDREQIM

Ikin ditët një nga një dhe rrjedha e jetës na merr.
Takon shpesh njerëz, që dimrin ta kthejnë në verë,
Të paktë janë njerëzit e sinqertë dhe kjo gjë të çudit, 
Ka kllounë të ikur nga cirku i jetës që shpirti s’po u ndrit.

Ka dhe nga ata që shtiren e të hiqen sikur i ke mik,
Por mund të të hapin gropën përditë nga një çikë.
Ata duan nga shoqëria të marrin më shumë nga ç’japin,
Dhe kur ti ua kupton hilet, si breshkat e ndalin vrapin.

Pastaj ankohen edhe lotojnë që ti t’i besosh prapë...
Jo, jo, or pseudo miq, se vigjilenca jonë u ndjek në çdo hap.
Por pasi këta tipa negativ, nga rruga jonë s’po i heqim,
Vallë këtë botë kaq të trazuar, si do mundemi ta ndreqim?!...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane 26/06/2015

PËR TY S’DI Ç’TË SHKRUAJ MË PARË

Ndoshta të kam thënë se për mua ishe gjithçkaja
Apo jam shprehur se të kish dërguar perëndia,
Se mes nesh elementi lidhës nuk ishte paraja, 
Por çdo ditë më shumë të kristalizohej dashuria...

Mundohem të shkruaj për ty, por ç’të shkruaj më parë,
Se ishin aq të shumta gjurmët që le në përjetësi...
Ti përherë më pushton ndjenjat sa bëhem si e marrë,
Dhe lodroj ende në krahët e tu, siç lodron një fëmi...

Prandaj i dua vargjet, ndonëse shpesh janë të brishta,
Madje as një presje të mos u lëvizë vargjeve të mi,
Ato për mua janë shprehje shpirtërore të fildishta,
Janë përmbajtja e plotë e dashurisë pa fund për ty.

E dua këtë jetë, kështu siç në pjesë më ka rënë,
Ndonëse detyrën si prind s’e kam përfunduar,
Pavarësisht se ditët e mia, në veprim i kam vënë,
Mendoj se oksigjeni jetësor për mua ka mbaruar...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane  24/06 /2015

SA MË MUNGON FJALA JOTE

Sa më mungon fjala jote, vetëm ajo më qetëson e s’më le bosh,
Sa kam nevojë të më përqafosh, mërzinë time të ma largosh,
Sa shumë e ndjej vetminë, që ma kthen gëzimin në hidhërim , 
Sa më mungon, sa më mungon, si do ta largoj këtë trishtim?!...

Thonë se dhe Hëna jeton vetëm, gjithashtu edhe dielli,
Jo, nuk është e vërtetë, se janë bashkë në gjithësinë e qiellit’
Yjet u sillen rrotull, duke i puthur ato në gushë, si jo më mirë,
Kurse unë e ti në dy botë të ndarë, unë krejt në shkretëtirë...

Ti në dritën parajsore, ndërsa unë në terr, lundrojmë të ndarë,
Ti në botën e drejtë, unë në të gënjeshtërt e pushtuar nga një zjarr,
Zjarri i dashurisë për ty, më djeg dëshirën të jetojmë të dy bashkë,
Nga kjo jetë gënjeshtërt të largohem, sa më parë të dal jashtë...

Lutjet e mia pse nuk i dëgjon, pse e bëre zemrën gur?!
Vallë, rrugën kush ta preu, që më le në pritje në këtë mur?
Zjarrin që ndezëm bashkë, përse e fike, e me ke harruar?
Jo, jo, nuk më largon dot, se unë si krisje të kam pushtuar!

S’dua të thur gjithmonë vargje për ty, por mendja tek ti më rri,
Dua mërzinë ta tres e diku tutje të ndez një zjarr krejt të ri,
Por, jo, jo, këtë nuk e bej dot, se zjarri yt nuk është shuar,
Është kthyer në vullkan e gjithë shpirtin tim e ka përvëluar...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

 Tirane 20/06 /2015

Fundi jetes prej nositi.

Me mungon ti daja ime,
Une ngushlloja veten sot,
Ndaj dhe zemra mu trondit.
Tek ai varre e shtrirur ne lote.

E perlotur lotet vale,
Rrjedhe koha ikin motet,
Je ne kujtesen time te gjalle,
Dhe pse jame dhimbja jote.

.Nuk e di a do te kesh ftohte,
Dielli qiellit do te iki.
E veshtire qenka kjo bote,
Fundi jetes prej nositi.

Plagen e zemre dua ta mbyll,
Si lendine mallit pasosur.
Dhimbje thelle mu ne zemer.
Me le pas te perlotur.

S'te kthej dot si dikur,
Por te sjell lule varrit heshtur.
Te ngrej uren per ate burre.
Te perqafohemi te gjalle e te vdekur.

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

 Tirane  20 /06 /2015

MË MREKULLON

Ëmbëlsisht ndihem mirë tek ty, 
Kur trupi yt ngrohtësi më dhuron. 
Me emocionet e forta që ke ti. 
Shuan llavën sa nuk është vonë.

Ngrohmë me nxehtësinë e pashuar,
Kur ti puth e klith me zë bilbili,
Në strofkën tënde, pambuk i butë.
Në një shtrat me petale trëndafili.

Të puth, të përkëdhel në buzë e faqe
Në shpirtin e trupin që më ka lulëzuar,
Kur marr nga ty ndjesinë e paqes,
Teksa trupat shkrihen duke dashuruar.

Të ndjej në kulmin e kënaqësisë,
Përvëlimin e llavës që vlon në lakuriqësi.
Je i gjithë imi, që më mrekullon,
Me zjarrin brenda, prush e shkëndi...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari 
Tirane  14/06/2015

DUA TË NDJEJ FRYMËN TËNDE

Dua të shtrihemi në një shtrat
me petale trëndafili, të buta,
të përkëdhel, të puth çdo natë
nga koka, te këmbët, te shputat.

Ëmbëlsisht të mbështetem tek ty,
trupat pranë e pranë, shtrënguar
të digjemi, në afshin e dashurisë,
të lundrojmë në ëndrra përqafuar.

Dua të ndjej ende frymën tënde,
të ngrohtë mbi shpatullën time,
ndërkohë trupat tanë të enden,
në kulmin e kënaqësisë intime...

Pastaj mes emocionesh të forta
që di të m’i falësh vetëm ti...
do të bëj të shkrihesh i tëri...
zemrat tona të rrahin në lumturi.

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane 10 /06 /2015.A

PSE MĚ THUA QĚ TĚ DUA

Pse më thua që të dua
Kur e mbylle zemrën tënde
Dhe largë meje ti më rri,
Vec në ëndërr ti më ende.

Të kam trokitur a nuk e di!
Dhe në gjunjë po të lutem
Që të ndez një zjarr të ri,
Dhe të clodhem zemrës tutje.

Çfarë mund të bëj a ke pyetur ?
Shpesh më thua se të dua,
A beson se më ke mbytur,
Ti më fletë asgjë s'më thua.

Çfarë s'ke thën për syte e mi,
Si dhe unë per buzët e tua.
Kur pran meje ti nuk rri.
Megjithë mëkatin une ty të dua...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

 Tirane  09 /06 /2015

PA TY KJO JETË MË DUKET BOSHE

Pse e kërrusur shpina jote,
Sikur ka një mal me hidhërim,
Mos është dhimbje, a mëkat, 
Që ke harruar ti dashurinë?!...

Kam nevojë për frymën tende,
për gjymtyrët, mishin e synë ,
Me lëkurën e trupave tanë,
Të mbështjellim dashurinë...

Kam frikë të them të dua,
Se larg teje shumë po vuaj,
Zemrën ma ke përvëluar,
Vallë do ketë mjek për mua?

Ndonëse larg, jemi të dy,
Të rrahurat e zemrës t’i ndjej,
Dhe fryma jote më ledhaton,
Në gjoksin e ëmbël më vjen.

Trupi më dridhet, gjakun më zien,
Hajde i dashur, hajde Ti,
Mallin për ty s’po e shuaj dot,
Largësia më vret në vetmi...

Kjo botë më tej më duket boshe,
S’dua të jetoj pa dashurinë tonë .
Netët pa ty më duken humnerë,
Pritja e gjatë, më shkatërron.

Dora jote, flokët m’i përkëdhelte,
E me to luaje sikur ishe fëmi,
Me krahët e tua më pushtoje,
Me afshe malli dhe dashuri....

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane 07 /06 /2015

TI DUHESH TĚ JESH TJETĚR.

Sonte duhesh të jesh tjetër,
Ki kurajo e më vështro ,
Zgjati duartë e bëji litarë...
E me to më përqafo.

Unë si hënë e ti si diell,
Më pëlqen kur më ngacmon
Ti në dritë e unë në terrë,
Tërë trrupin ma lëshon.

Le të shkatrohet e gjithë bota,
Kur në shtrat me ty të rri.
Le te shkrihet puthja jote
Pa ty shpirti më bëhet hi.

Mi zjarro ndjenjat e tua
Pa ty jam një lule vyshkur,
Buzen bëje vënd për mua ,
Se ti e di se sa të dua.

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane  06/06/2015