AI GLOBIN DO RROTULLOJË...

Lot e trishtime, jeta ime ,
por midis tyre dhe gëzime ,
zoti shumë s'më lë të gëzoj, 
dhe mbas gëzimit më trishton...

Mos o zot se bollë kam hequr ,
jeta ime tani duhet ndrequr,
bëma semaforin dritë jeshile,
dhe më mbush ditët me gëzime.

Pak nga pak dita më afronë,
një gëzim po më dhuron,
po më vjen një pjesëtar i ri,
Është djalë, është safi flori.

Po emrin si do t’ia vënë?
Trashëgimtari, mërzitur më gjen,
por ai globin do rrotulloj,
jetën time do të ndriçojë...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

NUK DUA TË SHOH LOT NË SYTË E TU !

Ke lindur yll, e yll do mbetesh
Dhe shkëlqimi nuk të venitet.
Në qiellin e largët do të ngjitesh,
Atje ku engjëjt kërkojnë shtigje...

Dhimbja ty do të të lodhë,
Por një gjë ta kesh të qartë,
Sa më shumë vdekjen të kërkosh,
Ajo sa të shikon, ikën me vrapë...

Ajo fytyra jote engjëllore,
Rrëzëllit e vezullon si margaritar.
Kur i linde trimat shumë u gëzove
Po ylli i vogël i mamit, s’pati fat të mbarë...

Nuk e di, po kur komunikoj me ty ,
Muza ime shumë larg më vajtka,
Do të shtegtoj si një dallëndyshe,
Për të ardhur tek ty ,të të puth me lajka...

Sikur dhe bija ime ti të ishe,
S’do më dhimbte shpirti më shumë.
Natë e ditë kërkoj të gjej shtigje,
Ta largojë dhimbjen, deri në gjumë...

Sikur ti të mos më thërrasësh,
Dhe brenda të mos me qasësh,
Nuk e japë shpirtin dhe nëse vdes,
Engjëllin tënd të vogël ta përshëndes...

E pra, ma dëgjo tani fjalën
E mbi kokën e Vetonit lot mos lësho!
Lute zotin ta hedhë këtë provim
Se kështu dhe vëllanë e ngushëllon...

Nuk dua të shoh lot në sytë e tu,
Se një mision zoti të ka caktuar,
Lutu me gjithë shpirt natë ditë,
T’a kthejë Vetonin në shtëpi si dritë...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane 16/07/2015

KU JE, O YLLI I NËNËS
Dedikim :Valon Esati

Dashuria e zjarrtë djeg të vjetër e të ri,
Edhe unë gabova kur dashurova një njeri, 
Babait i ra si bombe e kete nuk ma fali,
Panvarsisht qe iu luta, me lotë në sy...

Pse baba aq rëndë mua më dënove ,
e më ndave nga nëna e shtrenjtë ti,
Aq sa kur erdha ajo nuk më njohu ,
po me emrin tim në goje dha shpirt!?

Dashuria është e bukur kur kristalizohet ,
po babai i fëmijëve, ndenjën time shpërdoroj,
E unë u lidha me djemtë, që prej tij më shpëtuan,
por ç’edo, fati i zi këmba këmbës me ka gjurmuar.

Të dy trimat e mi bukurosh i rrita me pekule.
Valoni ne Amerikë për një muaj merrte diplomë,
Po jetën e pati të shkurtër, aksidenti e sakrifikoi,
Zemra ime e copëtuar e di, këtë helm si e duroi.

Ku je ylli i nënës, që drita jote s’po më ndriçon?
Hajde të bëjmë ca shaka, siç bënim gjithmonë,
E, tani në Amerikë te shkolla jote t’u afrova,
Një nga një me radhë shokët e tu i përqafova.

Ata me lot në sy më tregonin për ty me dhimbje,
S’i ktheva krahët bankës ku ti rrije ulur në mësime,
Një shpresë më mbante dhe as tani nuk e besoj,
Më duket sikur në oborrin e shkollës prapë do të takoj.

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane 13/07/2015

DUHEN VENDOSUR PIKAT MBI “i”

Sa i vlefshëm je, ti maja e lapsit,
Me ty kam shkruar shume poezi,
Shumë letra dashurie gjithashtu, 
Dhe shpirtrat kam pikturuar bardhezi...

Me ty këto ditë kam shkruar ,
Dhe dhimbjen shkaktuar në Dukagjin,
Nga një i ri që na ka turperiuar,
Ndonëse kombin tonë s’e përfaqëson ai...

Nga të gjithë poetët e vjetër e të rinj,
Shumë dhimbje lexova për këtë krim
Shume shkruanin për besën e shqiptarit,
Po besën e kombit mos e vini në diskutim...

Në gjithë rruzullin ndodhin këto "çudira"
Po gishtin mbi kombin tonë, s’e vë asnjeri.
Jo vetëm këtu nënat mbajnë në bark sadista,
Prandaj, kujdes kur mbushni fb. me poezi...

U hapem si vaji ne lakra, se donim demokraci,
Po demokracia nuk është kurrë si kjo, anarki.
Kujdes drejtësia shqiptare, se rregulli varet nga ju,
Me peshoren që keni simbol, vendosni pikat mbi i...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane 07/07/2015

 

NË GJOKSIN E JETËS ME VEZULLIME PRARUAR

Sa e vështirë qenka udha e jetës,
Sa shumë pengesa kam kaluar!...
Në xhunglën e saj jeta më merr, 
Më thotë, me ty jam dashuruar...

Por shumë të panjohura paska jeta ,
Eci e sa mistere paska muaji e viti!...
Më përqafo, nga krahët mos më lësho,
në vullkanin tënd më daltë shpirti!...

Më lër të prehem në krahët e tu,
Në labirinthet e tua ku të më çosh,
Dua shtigjet e reja për t’i zbuluar,
Dhe këtë brengë të ma largosh...

Eh, moj jetë e kurnace e ziliqare
pse nuk më merr në viset e tua,
Dua dhe unë gjithë gëzimet t’i jetoj,
Në gjoksin tënd me vezullime praruar...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

TI NUK E MERITOJE KËTË HIDHËRIM
Dedikim : Valon Esati

Ç’u bënë fotot e tua të bukura,
Ç’u bë gëzimi që rrezatoje ti?... 
Vallë ndonjë të mori mësysh,
Që na përcjell tani këtë fotografi?...

Ç’pate o zot, që na e trazove,
Apo engjëllin për vete e kërkove,
Mikes sime zemrën ia përvëlove,
Dhe lotët e saj si krua i mblodhe?...

Tani kur profilin tënd e pashë,
S’jam mësuar të të shikoj në zi.
Të qeshur e gazmore, si dikur
Kjo foto nuk më ngjason me ty...

Perse Zote lëshove atë vetëtimë,
Dhe shkatërrove gjithë shtëpinë e saj,
Perse s'mendove se ajo është nënë,
Pse ja helmove gjakun në çdo s’kaj?...

Mikja ime e paharruar, Gjevrie,
Nga Tirana të dërgoj ngushëllime,
Ti nuk e meritoje këtë hidhërim,
Që bashkë me ty, hidhëroj dhe shoqërinë...

Gjersa ti pranë tij të shkosh,
Zemra jote gjak do të kullojë...
S’ka asnjë fjalë që të ngushëllon,
Zot, asnjë nëne mos ia ço ta provojë!

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
Tirane 23 /06 /2015

 —

O HËNË NDRIÇUESE, ME MUA JEPI FUND LOJËS

Buza jote si qershi e pjekur po më përvëlon,
Epshin po më zgjon ndonëse nuk jam i ri
Dhe shpirtin ma trazuan në këtë moment, 
Të kujtoj vitet e mia të bukura në djalëri.

Ballin ta paska zënë kapelja sipëri koke,
Më sytë si shigjete po më vështron tinëzisht.
Gjithë elegance je ulur qëndron në një qoshe,
Dhe si perëndeshë, po më magjeps shpirtërisht.

Fustani i mëndafshtë hiret nuk t’i ka mbuluar,
Nga supet të ka rrëshqitur e më ndez zjarr në gji.
Pak nga pak po më tret si qiriu në shandan kulluar,
Të lutem më fol një fjalë, me elegancën që ke ti!

Provokuese dhe e brishte je sonte në sytë e mi.
Teksa afrohem ngadalë çuditem dhe syve s’u besoj,
Zemra nga zgavra po me fluturon si me magji,
Më godite si vetëtimë e në krahët e tu dua të mbaroj.

Perëndia të ka skalitur me të bukur se Helena e Trojës.
Nuk e di me cilin yll të të krahasoj, se atyre ua kalon,
Ti o Hënë ndriçuese, të lutem me mua jepi fund lojës,
Më dashuro, se gjaku nëpër damarë po më gufon!...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari