Jam bija krenare e Ganiut,
Ku vuri këmbë dheu ndriu.
Gani Gjosha, ylli i pashuar ,
Gjaku i tij ndrit i praruar .
Në mes të minierës mbeti vrarë,
Mbeti për minierën si Fanar ,
minatorëve u tregonte udhën,
të donin minierën dhe punën.
Babai im, më i miri shokëve ishe ti ,
në galeri dhe jetën shumë i ri.
Vërtetë ca u bënë aty heronj ,
Po shumë të tjerë s’i zënë me gojë.
Baba i dashur shumë vite kanë shkuar ,
Po ne nëntë fëmijët s’të kemi harruar.
Jemi rritur e çerdhe kemi ndërtuar.
Se gjaku yt kristal në deje na ka buruar.
Poezi Luljeta Gjosha Pashollari
No comments:
Post a Comment