FLUTUR E ZEMËRËS SIME

Flutura e bukur lozonjare
Shpesh më vjen në dritare,
Me mua yjet numëron, 
pëshpërit se ai më dashuron.

Zgjata dorën e ajo qëndroi,
dorën time e zbukuroi,
E më dha një porosi,
zemrën mos ia fal asnji.

Flutur, o perëndeshë me fletë,
Me ato dy krahët e tu të lehtë,
Erdhe vet, apo dikush të dërgoi,
Bota e përtejme ç’porosi dhuroi.

Flutur, dua të kuvendoj me ty,
Të kujtojmë netët kur ishim të dy,
Ta flakim tutje nostalgjinë,
Ta shtojmë më tepër dashurinë.

Flutur, eh moj flutura ime,
A do vijnë netët me përvëlime?
Flutur, o moj krahëshkruar,
Vetëm me ty, jam e dashuruar.

Kalojmë male, fusha e dete,
Eh, ç’më ke bërë për vete,
shëtis kodra, shëtis shtigje
Ty s’të largoj dot nga jeta ime,

Herë më ngjan si një zanë,
Që për vete përrallat i mban,
Herë më ngjan si një pëllumb
Që dashurinë ma shton më shumë.

Më thuaj, mall për kë ai ka ?
Për botën që këtu, e la?...
Po ashtu ishte shkruar fati,
S’ishte nga e keqja, as nga inati.

Flutura e zemrës sime gjithmonë,
Ti në çdo mendim më shoqëron,
Vargut tim, ti i jep frymëzim,
Nga mbrëmja deri në agim...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari