O MË E PAZËVENDËSUESHMJA, NËNË...

Sot e gjashte muaj u largove përjetë,
Por akoma mbi ne rreze lëshon...
Nuk të harrojmë sa te kemi jetë, 
O fanar ndriçues i rrugës sonë.

Për ne ti je gjithmonë e gjallë ,
e këshillat e tua i vëmë në jetë,
Jo vetëm unë, o nënë e dashur,
por të gjithë bashkë pesëmbëdhjetë...

M’u mbushën sytë me lot mallit,
ku një dokumentar ndiqja në Kosovë,
Midis pikturave nga dora e Sulejmanit,
Ti na përshëndesje me dorë!...

U përlota menjëherë, kur të pashë,
edhe qava padashur porsi çilimi,
për dorën e ngrohte ndjeva mall,
për dorën që më përkundi e më dha gji.

Nënë, fjala më e dashur në botë,
O më e pazëvendësueshmja ti,
Vijmë te mbushim vendin me kurorë,
E lotë pa reshtur pikojnë sytë e mi...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

PSE PO QAN SOT KULLA EIFEL

O ky fillim i nëntorit, vdekja ne qiell qarkulloi,
Kobi i zi jo vetëm Francën, po anembanë e mbuloi...
Ç’është kështu s’po kuptojmë, o miqtë i mi të mbarë, 
Jetën zoti na e ka dhenë, e vetëm ai duhet ta marrë...

Ç’ka Kulla Eifel e pse po qan sot, me oi, oi,
Dëgjohen rënkime e britma të pafajshme nga ajri,
Ç’është e gjithë kjo urrejtje që popujt egërsisht i ndan.
Ç’është kjo dorë mizore që e kthen botën në kasaphanë?

Fundi botës po afrohet, ndale dorën gjakësore ti, o Zot,
Gjithë javën ata kishin punuar e fundjavën e shijojnë mort.
Po ajo dora barbare jetën ua preu njerëzve në mes,
Kulla Eifel sot po qan e mbuluar ne zi, me napë të zezë.

Bashkë me të solidarizohet kudo i gjithë rruzullimi .
Pse o njerëz kaq urrejtje, kur emigrantët i strehoi shpëtimi,
A s’jeni ju bij nenash që në përbindësha jeni kthyer,
Pse mbillni vdekjen dhe hidhni në erë veten e vyer?

Mos vallë trurin ua shpëlajnë e u bëjnë kavie varfanjake?
Pse e përsëritët njëmbëdhjetë shtatori, e kullave binjake?
E ulërimat e nënave franceze i dëgjoi gjithë bota mbarë,
Ne një zot të përbashkët kemi, si katolik dhe myslimanë...

Nën një diell të gjithë ngrohemi, një hënë na bën dritë.
Stop dhunës e vdekjes të marshojmë të gjithë drejt mirësisë!
Ndalni luftën, o njerëz, se shkatërrimi botën do na mbulojë,
Dashuroni jetën e te ardhmen që kjo botë të lulëzojë !...
***********************************************************

POEZI LULJETA GJOSHA PASHOLLARI.

ÇOHUNI LËSHONI REZE SI GJITHMONË!
DEDIKUAR -VETON & VALON ESATI

Përse dielli nuk po ndriçon,
retë përplasen me njëra-tjetrën, 
loti nga syri po pikon...
Pse duhej kjo tragjedi e tepërt?

U rreshtuan dy trima të rinj,
i kthyen krahët shtëpisë e shoqërisë,
dhe e lanë nënën me duar në gji...

Ku është parë e dëgjuar,
Dy male të zemëruar?
Pse kokën s’e mbajnë lart?
pse e mbyllën atë prag?...

Çohuni o ju trima të rinj,
çohuni jepini nënës një përqafim,
i thoni se po bëni shaka
Apo fati i zi mbi krye u ra?...

Çou Veton se te afruan të dyzetat,
ju pret në derë nënë shkreta,
Sytë e saj burim lëshojnë,
Britmat e saj jehona ushtojnë...

Si e bëtë zemrën gur,
Çohu ti Veton, or burrë,
Merre përdore Valonin e ri,
Hajdeni të dy në shtëpi!...

Hajdeni Valon e Veton,
Lëshoni reze si gjithmonë,
Thoni mamit se bëtë shaka,
Mos ia lini shtëpinë pa tra!...

POEZI LULJETA GJOSHA PASHOLLARI

NDONËSE KY DIELL SOT KAQ ÇILTËR NDRIÇON...

Pranverë dita sot, pranverë ky fillim nëntori,
malet sikur qeshin e dimrin kundërshtojnë.
Kemi nevojë për pranverë në çdo skaj territori,
shumë njerëz njëri-tjetrin me kokë salutojnë...

Dikush nxiton për në punë, të tjerë në detyra rutine,
syri im i mprehte vrojton gjithë lëvizjet me vërejtje,
fiksoj pak fytyra të qeshura, e më tepër trishtime,
disa kalojnë rrugës të menduar, disa flasin me vete...

Rropatemi në jetë të rëndë, ndonëse jemi populli më i zgjuar,
përse më shumë në sytë e njerëzve të endet trishtimi?...
Udhëtoj drejt Shkodrës, për drejtësi rrugëve kam nxituar,
por ç'e do s’po e gjej sot e katërmbëdhjetë vite shpenzimi.

Drejtësia në duar të shumë njerëzve të korruptuar ka rënë.
Ndonëse ky diell sot kaq çiltër mbi tokën tonë po ndriçon,
Nuk i ngroh dot shpirtrat e popullit të vuajtur e të pangrënë,
Sepse s’na lënë të gëzojmë jetën, kusarët e lumturisë sonë...

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari

PSE MALET ULËN KOKËN

Dedikuar Veton e Valon Esati

Pse malet kokën ulën,e rrufeja gjëmoj shumë,
Pse rrëket gurgullojnë edhe nuk kanë gjumë,
Pse fati goditi keq e shkretojë një shtëpi,
Dua nga ju një përgjigje ,nga ju o miqtë e mi...

O c'më dëgjuan veshët sa hapa sytë,
Një djalë i ri ndroi jete,e haber nuk coi,
Nënë zezën e përvëloi,shkatroi e sytë ja qoroj,
Zemrës së plagosur koren ja zbuloj...

O zot ,o zot ku je fëshehur ti,
A më dëgjonë e lotët mi thaje tani,
Sa hapa sytë në mengjez,c'më dgjuan këto vesh,
Pse moj vdekje u tregove kaq e pa besë ...

Pse Gjevrie s'më njoftove, për këtë mynxyrë që të ra
Edi që mëndja të është prishur, e të shkonë vërdall
Si zogë shtegëtar do fluturoja, e pranë do t'të qëndroja,
E si një bilbilë do të lgjëroja e me ty do vajtoja...

Moj rrufe që qiellin ndanë, goditja jote përvëlon gjithëcka,
Pse godite dy herë atje e triminë e dytë shtrive për dhe,
Pse s'mendove pak ,e shkretove atë pragë,
E nënë zezën e le në mes te shtëpisë me duar në gji , e sytë lartë...

Pse se godite dhe atë, e te hapje një gropë,
Me dy engjëjt e sajë e ti bëshë tok ,
Pse e le të provojë këtë dhimbje që se mbanë asnji,
Pse plagën ja thellove, që Valoni la aty...

Pse Valon se ndale dorën ,e vëllan pranë kërkove?
Po për mama zezën si nuk mendove, pse atë e harove ?
Pse o birë ajo se ka ditur që ju të dy engjëj ishit,
Këtë helmë kaq të rëndë njeri se mbanë dotë,
E mjera mikja ime do kalojë jetën ,që i ka mbetur me lotë....

Pse-n asnjë se ka zgjidhur por kështu është shkruar fati,
Mike dashur e di që zemra gjakë të pikon ,te koka e djalit,
Lutesh e kërkon kush ta solli këtë fatë të zi,
Ditën që ke lindur zoti e shkroi per ty.

Poezi Luljeta Gjosha Pashollari